Top 10: Najlepsze wakacyjne lektury

Top 10 to akcja, przy okazji której raz w tygodniu ma blogu pojawiają się różnego rodzaju rankingi, dzięki którym czytelnicy mogą poznać bliżej blogera, jego zainteresowania i gusta. Jeżeli chcesz dołączyć do akcji - w każdy piątek wypatruj nowego tematu.

Dzisiaj powieści polecane na wakacje. Moim zdaniem najfajniejsze są te lekkie, ale nie zapominajmy o dreszczyku, sensacji czy wątku fantastycznym. Poniżej dosyć różnorodna lista.

1. "Czerwień rubinu" Kerstin Gier

Fantastyczne, świetne, genialne... Co poradzę, polecam ją w zasadzie wszystkim :) Drugi i trzeci tom także są zachwycając.

 

2. "Klątwa tygrysa" Colleen Houck
To samo, co powyżej. Dobra zwłaszcza dla osób marzącycho egzotycnych podróżach - razem z nią można przenieść się do parnej indyjskiej dżungli.

3. "Pałac północy" - Carlos Ruiz Zafon

Też jedna z moich ukochanych. Z dreszczykiem, miejscami nieco mroczna i straszna, czyli idealna dla osób, które wakacje kojarzą głównie z obozowymi lub kolonijnymi strasznymi historiami po zgaszeniu światła.

4. "Felix, Net i Nika oraz Teoretycznie Możliwa Katastrofa" Rafał Kosik

Prześmieszna. Poważnie, przy niej nie da się nie śmiać. Ponadto ukochane przeze mnie podróże w czasie, dobre na każdą porę roku i każdy czas.

5. "Lato tajemnic" Rosie Rushton

Ta pozycja jest przeznaczona dla miłośników Włoch i dość typowych (choć nie do końca) książek dla nastolatek. W sumie ma też lekki dreszczyk, ale bez przesadyzmu. Jest całkiem lekka i odprężająca.

6. "Uczeń Diabła . Wielka wojna diabłów" Kenneth B. Andersen

Piekielnie śmieszna. Dosłownie. Momentami tak się śmiałam, że ludzie gapili się na mnie jak na postrzeloną wariatkę, która właśnie dała nogę z zakładu dla umysłowo chorych. Bywa jednak trochę mroczna, ale nie w nadmiarze.

7. "Drżenie" Maggie Stiefvater

Czytając ją na plaży czy leżaczku rozstawiony na słoneczku ucieszycie się, że jest lato. Dość przyjemna pozycja i nie potrzeba za wiele przy niej myśleć. Przynajmniej w moim odczuciu.

8. "Zło czai się wszędzie" Agatha Christie

Bo kryminał jest dobry każdą porą roku. Zwłaszcza ten autorstwa pani Christie i Herkulesem Poirotem w roli głównej. W tym wypadku wyjeżdża on na wakacje nad angielskim morzam.

9. "Karaibska tajemnica" Agatha Christie
To samo, co wyżej, tyle, że z panną Marple, starszą już detektyw - amator. Ona także udała się na wakacje, ale tajemnicze morderstwo zdarzyło się nawet na wyspie na Morzu Karaibskim.

10. "Boczne drogi" Joanna Chmielewska

Niezwykle zabawne, niekiedy nie widać, że to kryminał z wątkiem sensacyjnym. W tle najsłynniejsze zabytki naszego kraju i, a jakże, swoiste wakacje.

Recenzja "Wyzwania" Colleen Houck soon. Postaram się to wkleić na początku przyszłego tygodnia. Have a nice holiday!

"Klątwa tygrysa" - Colleen Houck

Colleen Houck
"Klątwa tygrysa"
Wydawnictwo Otwarte
2012






Kupiłam tę książkę przyjaciółce na urodziny. Podobał mi się jej opis, taki tajemniczy i zapowiadający coś, czego jeszcze nie było. Sama też chciałam ją przeczytać. Ale były ważniejsze pozycje, mało kasy, takie tam. Jakiś czas temu zobaczyłam ją na półce w empiku i postanowiłam się wreszcie z nią zapoznać. Tak właśnie zaczęła się moja przygoda z parnymi, kolorowymi Indiami, pradawną klątwą i białym tygrysem bengalskim.
Kelsey Hayes dopiero co skończyła liceum i szuka pracy na wakacje. Znajduje ją cyrku, gdzie przez dwa tygodnie ma pomagać w opiece nad psami i białym tygrysem Dhirenem. Całkiem jej się to podoba, przywiązuje się do egzotycznego zwierza, więc kiedy do końca zostaje już tylko kilka dni, jest przygnębiona. Wtedy w cyrku pojawia się tajemniczy starszy pan, którego pracodawca ma zamiar zabrać tygrysa do indyjskiego rezerwatu. Proponuje Kells sowite wynagrodzenie za opiekę nad Renem podczas podróży. Nastolatka po głębszym namyśle zgadza się i tym sposobem rozpoczyna się przygoda, która odmieni całe jej życie. Mityczne krainy, stare legendy, niebezpieczne demony i stwory to tylko niektóre elementy tej niesamowitej, zaskakującej, fantastycznej, niezwykłej i absolutnie fenomenalnej historii. Tak, uwielbiam tę książkę :)
Colleen Houck napisała tę powieść po przeczytaniu "Zmierzchu", co było dla mnie dośc dużym minusem, bo choć do właśnie od niej zaczynałam przygodę z paranormalnymi romansami, to jakoś niezbyt przypadła mi do gustu. No, ale dobrze. Myślałam, że to będzie kolejna głupota, od której aż mdli, lecz przyjemnie się rozczarowałam. To jest genialne! Nie rozumiem, jak ci wszyscy wydawcy mogli w ogóle to odrzucić. Jednak fakt, że autorka wydała się samodzielnie jets imponujący. Pokazuje tylko, że Colleen umie walczyć o swoje i się nie poddaje. Tutaj jest do wywiadu z nią http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,11316712,Milosc__tygrys_i_Amazon.html. Po przeczytaniu tego pani Houck nie wydawała mi się być już taka wyjątkowa. Żeby mieć lalki Barbie ucharakteryzowane na bohaterów swoich powieści? No lekka przesada moim zdaniem. Ale że całą historię oparła na metodzie selekcji negatywnej, to bym się tak bardzo nie czepiała. Przecież Gwendolyn Shepherd z bestsellerowej Trylogii Czasu też powstała tą drogą. Ale jeśli chodzi o pisarzy, to pani Gier zrobiła na mnie o niebo lepsze wrażenie. Zresztą, porównajcie sami, tu jest wywiad z Kerstin: http://www.magazyn13.pl/trendy/gwiazdy/art1084,wywiad-z-kerstin-gier-autorka-czerwieni-rubinu.html.
Teraz czas na wady książki. Cóż, niektórzy twierdzą, że jest ich sporo, inni, że mało, a jeszcze inni postanowili nie zwracać na to szczególnej uwagi. Ja chyba zaliczam się do tych ostatnich. Myślę też, że tych niedociągnięć i minusów nie było znowu tak wiele. Poza maniakalnym wręcz myciem rąk przez Kelsey (koniec końców tygrysia ślina to nie ślina jakiegoś tam pieseczka) i szczegółowe opisywanie najmniejszych dupereli (no, ale żeby potem nie było, że nagle zmaterializował się przedmiot, którego dziewczyna nie brała ze sobą), to było przyjemnie. Jeśli chodzi o język, to mnie on wcale nie przeszkadzał, choć niektóre osobniki wytykały brak stylu, itp. Przeszkadzał mi też ten cały luksus, przepych, etc. No ja rozumiem, że ktoś ma forsy jak lodu, ale szczegółowe opisywanie tego wszystkiego jest dość wkurzające.
Ale bardzo podobał mi się objawiający się co jakiś czas cynizm i sarkazm głównej bohaterki, wcale nie uważam, że wtryniono go na siłę. Ponadto ta historia miłosnai zarys trójkąta miłosnego też mi się podobał. Był całkiem naturalny i nieźle opisany. Choć czasem Kelsey wkurzała mnie swoją głupotą, czy infantylnym zachowaniem, to jednak polubiłam ją. Do tego te przygody w stylu Indiany Jonesa, które nawiasem mówiąc uwielbiam, były niesamowite. Naprawdę mi się podobało. A cudowna okładka tylko utwierdza mnie w przkonaniu, że to jedna z lepszych historii. Po prostu kocham tą oprawę. Jest... po prostu magiczna.
Tę jakże fantastyczną, nieziemską, fenomalną, oryginalną,... (tysiące określeń i jakiś czas później:)) powieść polecam gorąco każdemu, a zwłaszcza miłośnikom paranormalnych romansów. Książka trafia do grona moich ulubionych i pewnie jescze wiele razy do niej wrócę. Oceniam ją +13/13 (to przeklęte upodobanie ładu i porządku nie daje mi ocenić jej wyżej).

A tu świetny i moim zdaniem jeden z lepszych traillerów książkowych:

http://www.youtube.com/watch?v=19p_EXBoZ6g
Trochę się rozpisałam, ale co tam :P
Recenzja drugiej części soon.
A tu jeszcze cudny obrazek znaleziony na necie:

Przecież on jest śliczny! Ja chyba mam malutką obsesję na punkcie tej serii...